উদ্ধবৰ তিনিটা ভুল

• নয়ন বৰ্মন

বহুতে ইতিমধ্যে উদ্ধৱ থাকৰেৰ ৰাজনৈতিক এপিটাফ লিখিছে, অভিযোগ কৰি যে তেওঁৰ পিতৃৰ প্ৰতিভা নাই । প্ৰতিশোধ ল’ব পৰাকৈ,তেওঁৰ শক্তি নাই । মুম্বাইৰ ৰাজনৈতিক জলভাগত সাঁতুৰি যোৱা হাঁহৰ লগত যুঁজিবলৈ তেওঁ অতি সহজ মানুহ। বালাচাহেব নিঃসন্দেহে বেলেগ ধাতুৰে গঢ়া আছিল। তেওঁ আক্ৰমণাত্মক আছিল, তেওঁ আছিল এজন ডেয়াৰ-ডেভিল, তেওঁ জানিছিল কেতিয়া বেঁকা হ’ব লাগে আৰু কেতিয়া গৰ্জন কৰিব লাগে (তেওঁক সঘনাই সিংহ বা বাঘ বুলি কোৱা হৈছিল) । বিপক্ষক ভাবুকি দিবলৈ, ৰাজপথৰ হিংসাকে ধৰি যিকোনো কাম তেওঁ কৰিব পাৰিছিল ।

কিন্তু এই আগ্ৰাসন আছিল আশীৰ দশকৰ এক বিকাশ। জৰুৰীকালীন সময়ত যেতিয়া তেওঁ ইন্দিৰা গান্ধীৰ শক্তি আৰু ক্ৰোধৰ সন্মুখীন হ’ল, তেতিয়া তেওঁ নম্ৰভাৱে গুহাত সোমাই পৰিল। তেতিয়াৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে তেওঁক কৈছিল যে হয় ৰাজহুৱাভাৱে জৰুৰীকালীন অৱস্থাক সমৰ্থন কৰক নহয় জেললৈ যাবলৈ প্ৰস্তুত হওক । তেওঁৰ হাতত মাত্ৰ আধা ঘণ্টা সময় আছে ; তেওঁ সময় নষ্ট নকৰি প্ৰথমটো বাছি লৈছিল। তেতিয়া বালাচাহেবৰ বয়স কম আছিল আৰু সেই সময়ত কোনেও ভবা নাছিল যে এদিন তেওঁ মুম্বাইত শাসন কৰিব । একেবাৰে চৰকাৰৰ আঁৰৰ ক্ষমতা। ।

উদ্ধৱ থাকৰে যে নেতা হিচাপে ব্যৰ্থ হৈছিল তাত কোনো সন্দেহ নাই। ২০১৯ চনত বিজেপিক ডাম্পিং কৰি তিনি দশকৰো অধিক সময়ৰ বিশ্বাসযোগ্য সম্পৰ্কৰ অন্ত পেলাইছিল। তেওঁলোক আছিল স্বাভাৱিক মিত্ৰ। দুয়োৰে হৃদয়ত হিন্দুত্ব আছিল। তেওঁৰ হিচাপ আছিল যে নিৰ্বাচনত সেনাক নিস্তেজ কৰা বিজেপিয়ে আঞ্চলিক দলটোক গিলি পেলাব । সেই কথা তেওঁ ঠিকেই ভাবিছিল । নৰেন্দ্ৰ মোডীৰ অধীনত বিজেপিয়ে নিজৰ দখল বৃদ্ধি কৰিবলৈ বদ্ধপৰিকৰ যাতে মিত্ৰশক্তিৰ ওপৰত যিকোনো নিৰ্ভৰশীলতা হ্ৰাস পায়। মহাৰাষ্ট্ৰ দেশৰ চহকী ৰাজ্য, মুম্বাই বিত্তীয় ৰাজধানী, বিজেপিৰ মতে তাৎপৰ্যপূৰ্ণ অংশীদাৰৰ প্ৰয়োজন নোহোৱাকৈয়ে অঞ্চলটোৰ দায়িত্ব ল’ব পাৰিব লাগিব। দেৱেন্দ্ৰ ফাডনাভিছ এজন যুৱ মাৰাঠি নেতা যিয়ে যিকোনো সময়তে দলৰ ভিতৰত আৰু বাহিৰত জয়ী হোৱাৰ ক্ষেত্ৰত আক্ৰমণাত্মক।
উদ্ধৱ থাকৰেই কৰা ভুলটো হ’ল তেওঁ বালাচাহেবৰ সোণালী নিয়ম ভংগ কৰিলে। ৰজা-নিৰ্মাতা হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ ৰজা হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। মুখ্যমন্ত্ৰীৰ আসনত নিজে বহাটো আছিল তেওঁৰ মাৰাত্মক ভুল সিদ্ধান্ত ।

১৯৯৫ চনত বিজেপিৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰি চৰকাৰ গঠন কৰাৰ আগতেই বালাছাহেব মুম্বাই আৰু মহাৰাষ্ট্ৰত শক্তিশালী আছিল।তেওঁক আওকাণ কৰাটো অসম্ভৱ আছিল। তেওঁৰ এটা দুৰ্ঘোৰ সৈন্যবাহিনী আছিল যিয়ে তেওঁৰ বাবে যিকোনো কাম কৰিবলৈ সাজু আছিল – আইন ভংগ কৰাকে ধৰি। এক প্ৰকাৰে তেওঁ আছিল এজন ‘ৰাজনীতিৰ আন্ডাৰৱাৰ্ড ডন ‘ , যিজন ভোটাৰৰ ওচৰত জবাবদিহি নাছিল। বালাছাহেব চতুৰ আছিল ; ১৯৯৫ চনত মুখ্যমন্ত্ৰী নহ’ল; তেওঁ চকীখন মনোহৰ যোশীক দিলে। মুম্বাইৰ সকলোৱে জানিছিল যে প্ৰকৃত ক্ষমতা ক’ত আছে, কোন চৰকাৰ, কিন্তু এই চৰকাৰ জনসাধাৰণৰ আগত জবাবদিহি নাছিল। চৰকাৰৰ ব্যৰ্থতাৰ বাবে তেওঁ দায়ী নাছিল। গতিকে যেতিয়া মনোহৰ যোশী বিফল হ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ ঠাইত নাৰায়ণ ৰাণে আহিল। অতি সহজ অংক ।

উদ্ধৱ থাকৰে মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ পিছত ক্ষমতাৰ বাবে নিজৰ দলৰ ভিতৰতে সমালোচকৰ সন্মুখত নিজকে উন্মোচন কৰিলে। ক্ষমতালোভী শিৱসেনাৰ ৰাজনীতিবিদসকলৰ মধ্যস্থতাকাৰী হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁক ক্ষমতাৰ বাবে তেওঁলোকৰ সৈতে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰাহে দেখা গৈছিল। থাকৰেৰ বংশৰ মৰ্যদা ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল। চৰদ পাৱাৰৰ পলিটিক্সৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হৈছিল , কিন্তু তাৰ পৰিৱৰ্তে দেউতাকৰ কৌশলৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হ’ব লাগিছিল।
ৰাজনৈতিক নিয়ন্ত্ৰকৰ বাঘজৰীডাল থাকৰেৰ হাতৰ পৰা চৰদ পাৱাৰে বুদ্ধিৰে লৈ পেলালে । যিজন চৰদ পাৱাৰে মুখ্যমন্ত্ৰী হৈ থকা সময়টো বালাচাহেবক সাক্ষাতৰ বাবে মাতোশ্ৰীত ঘন্টাৰ পৰা ঘন্টা অপেক্ষা কৰিছিল সেইজন চৰদ পাৱাৰে মাতোশ্ৰীৰ বৰ্তমানৰ মালিক উদ্ধবক নিয়ন্ত্ৰণ কৰি আছিল ।
উদ্ধৱ থাকৰে আৰু এটা ভুল কৰিলে – পুত্ৰক নিজৰ মন্ত্ৰীসভাত স্থান দি। বালাচাহেবৰ দৰে কাশী ৰামও পৰম শক্তিশালী আছিল কাৰণ তেওঁ কেতিয়াও প্ৰধানমন্ত্ৰী বা মুখ্যমন্ত্ৰী হ’বলৈ বিচৰা নাছিলব। তেওঁ নৈতিকৰ কৰ্তৃত্বৰ বলত তেওঁ দলৰ নেতাসকলক সদায় নিয়ন্ত্ৰণত ৰাখিছিল। ভাৰতত ৰাজনৈতিক ক্ষমতাতকৈ নৈতিক কৰ্তৃত্ব অধিক ফলপ্ৰসূ হ’ব পাৰে। পুত্ৰ আদিত্যক মন্ত্ৰী কৰি তোলাৰ ফলত নেপটিজিম আৰু বংশবাদৰ অভিযোগ উত্থাপন হ’ল।