পাদূৰি বা ফাদাৰ বুলি কোৱাৰ মূল কাৰণ

79
  • ভাস্কৰ দাস

ৰাজনীতি অসম’ (WWW.RAJNITIAXOM.COM) : অসমৰ প্ৰথম ৰাজনৈতিক ই-আলোচনী


আপুনি নিশ্চয় লক্ষ্য কৰিছে যে গীৰ্জাৰ ধৰ্মগুৰুক “পাদূৰি” বা “ফাদাৰ” বুলি কোৱা হয়? ইয়াৰ মূল কাৰণ হ’ল—ইউৰোপীয় দেশসমূহত বিবাহপূৰ্বে বহু সন্তান জন্ম হয়, আৰু সেই সন্তানসকলৰ পিতৃৰ পৰিচয় স্পষ্ট নাথাকে। সেইবাবে, গীৰ্জাসমূহে পাদূৰিসকলক শিশুসকলৰ “ফাদাৰ” হিচাপে স্বীকৃতি দিছিল।

যেতিয়া ভাৰতত ব্ৰিটিছ শাসন আছিল, তেতিয়া বহু নিৰীহ নাবালকক ধৰ্মান্তৰিত কৰা হৈছিল। ফলত হিন্দু সমাজত এক গভীৰ সংকট দেখা দিলে। ব্ৰিটিছ সকলে এক বিশেষ নীতি গ্ৰহণ কৰিছিল—তেওঁলোকে কোনো হিন্দু শিশু অনাথ হ’লেই গীৰ্জালৈ লৈ গৈছিল। তাত সেই শিশুটিক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ শিক্ষা দিয়া হৈছিল আৰু নতুন পৰিচয় প্ৰদান কৰা হৈছিল।এই পৰিস্থিতিয়ে হিন্দু সমাজৰ ভবিষ্যত বিপন্ন কৰি তুলিছিল। কিন্তু লালা লাজপত ৰায়, স্বামী দয়ানন্দ সৰস্বতীৰ দৰে মহান ব্যক্তি সকলে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে সংগ্ৰাম আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁলোকে “ঘৰ ৱাপছি” আন্দোলন আৰম্ভ কৰি তেনে লোকক পুনৰ হিন্দুধৰ্মলৈ আনিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।

এক প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ ফলত ভিৱানী (হাৰিয়ানা) অঞ্চলত বহু শিশু অনাথ হৈছিল। ব্ৰিটিছ চৰকাৰে সেইসকল শিশুক গীৰ্জালৈ পঠোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। লালা লাজপত ৰায়ে আদালতত এই সিদ্ধান্তৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিক্ৰিয়া দেখুৱাই কৈছিল—

“এই শিশুসকল আমাৰ হিন্দু সমাজৰ অংগ, আমি তেওঁলোকক গীৰ্জালৈ পঠাব নিদিওঁ।”

আদালতে লালা লাজপত ৰায়ক সুধিলে-“তোমাৰ নিজা অনাথালয় ক’ত?”
তেতিয়া লালা লাজপত ৰায়ে নিজৰ ঘৰটো অনাথালয় হিচাপে দান কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰিলে।এইদৰে আৰ্য্যসমাজে বিশ্বৰ প্ৰথম হিন্দু অনাথালয় স্থাপন কৰিলে।
সেই সময়ত ভাৰতৰ সমাজ ব্যৱস্থাত জাতিভেদ প্ৰথাই গভীৰ শিপা গজাইছিল। উচ্চবৰ্ণ আৰু নিম্নবৰ্ণৰ মাজত যথেষ্ট বৈষম্য আছিল। কিন্তু স্বামী দয়ানন্দ সৰস্বতীয়ে জাতিবাদৰ বিৰুদ্ধে আৱাজ তুলিছিল।তেওঁ দৃঢ়তাৰে কৈছিল—“সকলো মানুহ একেই, জন্মৰ দ্বাৰা কোনো মানুহ উচ্চ বা নিম্ন নহয়। মানুহে তেওঁৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা হে মহান হয়।”তেওঁ জাতিবাদৰ প্ৰথাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল। সেই সময়ত, যেতিয়া বহু হিন্দু ব্যক্তিয়ে সমাজৰ আচৰণৰ বাবে অসন্তুষ্ট হৈ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছিল, তেতিয়া আৰ্য্যসমাজ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘ (RSS) “ঘৰ ৱাপছি” আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল। খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা বহু হিন্দুক পুনৰ হিন্দু ধৰ্মলৈ উভতাই আনিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

“ঘৰ ৱাপছি” আন্দোলনৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল—

✅ ধৰ্মান্তৰিত হোৱা ব্যক্তিক পুনৰ হিন্দুধৰ্মত আনিবলৈ উৎসাহিত কৰা।
✅ জাতিপ্ৰথাৰ সমস্যা সমাধান কৰি সমাজত একতা স্থাপন কৰা।
✅ ধৰ্মীয় আৰু সাংস্কৃতিক পৰিচয় সংৰক্ষণ কৰা।

ভৱিষ্যতৰ সংকল্প—

আজিৰ সময়ত হিন্দু সকলে ক্ৰমাগত জনসংখ্যাগত সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে। যদি হিন্দুৰ জনসংখ্যা হ্ৰাস পায় আৰু আন ধৰ্মীয় জনগোষ্ঠীৰ জনসংখ্যা দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি পায়, তেন্তে আগন্তুক দিনবোৰ সংকটজনক হ’ব। ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ কি?

✅ হিন্দু সমাজৰ ভিতৰত ঐক্য স্থাপন
✅ জাতিপ্ৰথা আৰু বিভাজন আঁতৰোৱা
✅ শিক্ষা আৰু জনসচেতনতা বৃদ্ধি কৰা
✅ সংস্কৃতি সংৰক্ষণ আৰু পৰম্পৰাৰ প্ৰতি সজাগ হোৱা

আমি সকলোৱে সংকল্প লব লাগিব যে—
আমি হিন্দু সমাজক সুদৃঢ় কৰিব লাগিব, জাতিবাদৰ বিষ নোহোৱা কৰিব লাগিব, আৰু নিজৰ পৰম্পৰা, ধৰ্ম, সংস্কৃতিৰ সংৰক্ষণ কৰিব লাগিব।