কৃষি বিভাগত বাৰে বাৰে দুৰ্নীতি কিয়?

কৰ’না , ল’কডাউনৰ পিছত অৰ্থনীতিয়ে নতুন মোৰ ল’ব সেয়া স্বাভাবিক ধাৰণা । ল’কডাউনৰ পিছৰ সময়বোৰ কিদৰে মোকাবিলা কৰিব লগে সেই সিদ্ধান্ত ল’বলৈ অৰ্থনীতিবিদৰ দ্বাৰা গঠিত বিভিন্ন বিভাগ চৰকাৰৰ আছে ।
খেতি কৰিবলৈ দিয়া ট্ৰেক্টৰ চলে চহৰৰ ৰাজপথত , মীন বিভাগৰ বিভিন্ন আঁচনি একামাত্ৰ চাবচিডিৰ টকা ভগোৱাতে সীমাবদ্ধ থাকে , কৃষকক যোগান ধৰা বীজৰ নামত চলে টেন্দাৰিংৰ বেহা ইত্যাদি । প্ৰতিখন চৰকাৰতে কৃষি বিভাগৰ মন্ত্ৰী জন হৈ পৰে অতি ধনী অথবা ধোদ । দুৰ্নীতি গ্ৰস্ত বিভাগ হিচাপে কুখ্যাতিৰে জিলিকি উঠে কৃষকৰ লগত জড়িত বিভাগটো । পুৰ্বৰ চৰকাৰৰ সময়ত যদি নিলমনি সেন ডেকা নামটো দুৰ্নীতিত সোমাই পৰিছিল , এইবাৰ আকৌ কৃষি মন্ত্ৰী পথাৰত কৈ সংবাদ মেলতহে বেছি ব্যস্ত । কেন্দ্ৰই সিদ্ধান্ত ল’ব আৰু ৰাজ্য সমুহে নজিৰ সামৰ্থ্য অনুযায়ী বিভিন্ন আঁচনি ল’ব । চৰকাৰৰ অৰ্থনীতি বিভাগক সিদ্ধান্ত শুনাবলৈ বুদ্ধিজীৱীৰ প্ৰয়োজন নাই । চৰকাৰে ৰাইজৰ ভোটৰ সহায়ত গণতান্ত্ৰীক পদ্ধতিৰে নিৰ্বাচিত হয় আৰু পাঁচ বছৰ দেশৰ নেতৃত্ব লয়  । এজন সাধাৰণ মানুহ হিচাপে মনৰ ভাবহে ব্যাক্ত কৰিব বিচাৰিছো । ল’কডাউনে সকলোকে এটা শিক্ষা দিলে যে অৰ্থনৈতিক উন্নয়নৰ কাৰণে যিদৰে উদ্যোগ লাগে , সেইদৰে একে দৰে জীৱনৰ বাবে লাগে গ্ৰাম্য জীৱন ।  গাওঁত বাস কৰা দুখীয়া মানুহক সুৰক্ষিত আৰ্থিক অৱস্থাৰ বাবে বা  চহৰত বাস দুখীয়া শ্ৰেণীৰ মানুহক ১ টকীয়া চাউলৰ প্ৰয়োজন আছে । ১ টকীয়া চাউলৰ যোগান ধৰি থাকিবলৈ ৰাষ্ট্ৰ এখনৰ উদ্যোগিক উন্নয়ন অতি প্ৰয়োজন । কৃষি বিভাগৰ দ্বাৰা হাতত লোৱা আঁচনি একমাত্ৰ নিৰ্বাচন কেন্দ্ৰীক আৰু কৃষিক বাদ দি অন্য উদ্দেশ্যত হে ব্যৱহাৰ হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে । এইবাৰৰ কৃষি মন্ত্ৰীয়ে আকৌ নিজৰ কাৰ্য্যকালৰ বহু মাহ মন্ত্ৰী পদ ত্যাগ কৰি কেব আন্দোলনটো ব্যস্ত থাকিল । বিভাগ এটাৰ মন্ত্ৰীয়ে পদ ত্যাগ কৰি ওলায় যায় কিন্তু মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে পদত্যাগ পত্ৰ গ্ৰহণ নকৰে । মন্ত্ৰী শুন্য হৈ বিভাগ চলি থাকে ।  মন্ত্ৰী ভঙা পতাৰ খৰাং ৰাজনীতিত খৰাং পথাৰত ধানৰ বীজে পতানৰ ৰূপ লয় ।কৰনাৰ লগে লগে বানপানী আহিব । মন্ত্ৰী – আমোলা – দল সংগঠনে এনেকুৱা লগাব যে অসমত এইবাৰেই বানপানী হৈছে । নদীৰ পানী যেতিয়া বাঢ়িব মন্ত্ৰী- বিধায়কে মথাউৰি পৰিদৰ্শন কৰিব । এইবিলাক কাম যোৱা ৩০-৪০ বছৰে মানুহে দেখি আহিছে ।ফেচবুকত ফটো দি ৰিলিফ দিবলৈ মানুহ সাজু  ৰাইজ । একোটা বিভাগত মন্ত্ৰী , সংসদীয় সচিব , মেনেজাৰ , কমিচনাৰকে ধৰি ১০ জন মানুহে দায়িত্ব লৈ ৰঙা লাইট , মোটা দৰমহা লৈ গিজগিজাই ৰাইজৰ ধন খৰচ কৰা চৰকাৰেও সময়ত ৰাইজৰ পৰাই সহায় বিচাৰিব । চৰকাৰী স্কুলত ছাত্ৰ – ছাত্ৰী কমি গ’লেও বানপানীৰ সময়ত মানুহ ৰাখিবলৈ অন্তত : সুব্যৱহাৰ এটা হয় । প্ৰতিখন পঞ্চায়তত ২০- ২৫ বিঘা মাটিৰ এটা ওখ ভেটি চৰকাৰে কিয় নবনায় , য’ত খাদ্য -বস্তুৰ লগতে বানপিড়িত মানুহ থাকিব পাৰে , পশুধন ৰাখিব পৰা যায় । খৰছো বিশেষ নাই , শ্ৰম দানত ৰাইজেই সহায় কৰিব বহু ক্ষেত্ৰত । কিন্তু বানপানীৰ সময়ত কাৰোবাক খাদ্য বিলাবলৈ যদি ঠিকা দিয়াৰ কাৰণেই এনেবোৰ কৰা নহয় তেন্তে কথাটো সুকীয়া । এই ক্ষেত্ৰত ৰাইজৰ ভুমিকাও নিৰাশজনক । নিজৰ বিধায়ক জনৰ ওচৰত পুঁজা , ফুটবল খেল , ঈদ মেহফিল , বিহুৰ কাৰণে চান্দা বিচাৰি যোৱা সাধাৰণ ৰাইজে  নিজৰ অঞ্চলক বানপানীৰ বিপদৰ সময়ত ৰক্ষা পাবলৈ সামান্য এই দাবীটো লৈ নেযায় । বানপানী আহিব । সাধাৰণ মানুহৰ ঘৰ দুৱাৰ ধ্বংস হ’ব , খেতি ডুব যাব , পঞ্চায়তৰ মেম্বাৰক ভেটি খুৱাই দুটা তিনিটা চৰকাৰী ঘৰ পোৱা এচামৰ ঘৰৰ ভেটি ডুব যাব, ধ্বংস হোৱা ঘৰৰ জৰিপ কৰি মণ্ডল- কানংগুই নিজৰ অংক কৰিব , খাদ্য সামগ্ৰী বিলোৱা ঠিকাদাৰে বিল বনায় ধনী হ’ব , মন্ত্ৰী-বিধায়কে আঁঠুলৈ লংপেন্ট কোঁচাই বান পৰিদৰ্শন কৰিব আৰু চ’চিয়েল মিডিয়া প্ৰেমীয়ে বানসাহাৰ্য্যৰ ফটো ফেচবুকত দিব । বানপানীৰ শেষত নিৰ্বাচন আহিব । ঠিকাদাৰে প্ৰাৰ্থীক নিৰ্বাচন খেলিবলৈ লাখে লাখে টকা দিব , ৰাইজেও প্ৰাৰ্থীক ভোটৰ বিনিময়ত টকা বিচাৰিব । বান বিধ্বস্ত এলেকা পানীৰ পৰিৱৰ্তে সুৰাৰ ঢল ব’ব । এনেকৈয়ে বছৰৰ পিছত বছৰ আৰু বানপানীৰ পিছত বানপানী আহি থাকিব ।