মাজুলীত খ্ৰীষ্টান আগ্ৰাসন

• ভাস্কৰ দাস

মাজুলী দ্বীপটো দক্ষিণে ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু উত্তৰে সুৱনশিৰি আৰু খেৰকোটীয়াই আগুৰি আছে। মাজুলীৰ মুঠ ২৪৩খন গাঁৱৰ ভিতৰত, মিছিং প্ৰধান গাঁওখনৰ সংখ্যা হ’ল ১০৮খন।
মিচনেৰী সকলে মিছিং বসতিপ্ৰধান অঞ্চলসমূহত খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ প্ৰধান উদ্দেশ্যৰে ১৮৩৬ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে শদিয়াত আৰু তাৰ পৰৱৰ্তী সময়ত উত্তৰ লখিমপুৰত আৰু ১৮৯৫ চনত পঠালিপামত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ আৰম্ভ কৰিছিল যদিও তেওঁলোকৰ সেই প্ৰচেষ্টা অসাৰ বুলি প্ৰমাণিত হৈছিল। ২০ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্ধতহে মিছিংসকলৰ মাজত খ্ৰীষ্টান মিছনেৰী সকলৰ ধৰ্মান্তৰকৰণ কাৰ্য্যই ফল দিলে। উপলব্ধ ৰেকৰ্ড অনুসৰি দেখা গৈছে যে পোন প্ৰথম ৩৮ গৰাকী মিছিং লোকৰ এটা পৰিয়ালে ১৯২১-১৯৩০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ সময়ছোৱাত প্ৰথমবাৰৰ বাবে খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল যদিও মিছনেৰী সকলে তেওঁলোকক সম্পূৰ্ণ ধৰ্মান্তৰিত কৰাত সফল নহ’ল আৰু স্বাধীনতাৰ পিছৰ মিছনেৰী সকলে স্থাপন কৰা কিছু বিদ্যালয়ৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে কিছু জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিব পাৰিলে কাৰণ কিছুমান মিছিং যুৱকক‌ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতত্ত্ব সমূহৰ শিক্ষা প্ৰদান কৰিছিল। ১৯৮০ খ্ৰীষ্টাব্দতে মিছিং বসতি প্ৰধান গাঁও মাজুলী, শদিয়া, তেলাম, চিলাপথাৰ, আকাজান আৰু তৰাজানত কেইবাখনো ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয় মুকলি কৰি মিছনেৰী সকলৰ এটা অংশই নিজৰ কাম-কাজ আৰম্ভ কৰে। ধৰ্মান্তৰিত লোকসকল বেছিভাগেই অসমৰ ভৈয়াম জনজাতিৰ অধীনত নিৰ্ধাৰিত মিছিং সম্প্ৰদায়ৰ আৰু দ্বীপটোৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠ বাসিন্দাও। আটাইতকৈ আমোদজনক কথাটো হ’ল গোটেই পৰিয়ালটোৱেই ধৰ্মান্তৰিত নহয় বৰঞ্চ পিতৃ-মাতৃৰ অজ্ঞাতে আৰু সন্মতি অবিহনে তেওঁলোকৰ সন্তান ধৰ্মান্তৰিত হয় ।আনকি ক’ৰবাত পৰিয়ালৰ এজন ব্যক্তিয়েহে ধৰ্মান্তৰিত হয়।
মাজুলীত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক কেথলিক, বেপ্টিষ্ট আৰু বিলিভাৰ গীৰ্জাত ভাগ কৰা হৈছে। দ্বীপটোত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ কেন্দ্ৰবিন্দু জেংৰাইমুখ অঞ্চল কুমাৰবাৰী লখিমী গাওঁ আৰু বৰপোমুৱা লখিমী গাঁও। ১৯৭১ চনত জেংৰাইমুখ অঞ্চলত প্ৰথম বাৰলৈ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মলৈ ধৰ্মান্তৰকৰণ আৰম্ভ হৈছিল।কমলেশ্বৰী ডলেই, বিন্দ্ৰ ডলেই আৰু প্ৰয়াত পুৰ্দয় ডলেই প্ৰথম বেপ্টাইজ হৈছিল। তেজপুৰৰ বেপ্তিষ্ট মিছনত তেওঁলোকে বেপ্টাইজ হয় । তেওঁলোক সকলোৱে পেছাত নাৰ্ছ আছিল আৰু তেওঁলোকক মিছনেৰী সকলে ইয়াৰ বাবে ধন আগবঢ়াইছিল। ১৯৮১ চনৰ আশে-পাশে মিছনেৰী হিচাপে লাৰ্ছন চাংমাৰ মাজুলীলৈ আগমনৰ লগে লগে মাজুলীত ধৰ্মান্তৰণে গতি লাভ কৰিছিল। লাৰ্ছন চাংমাই বিলাশ পেগু, বুদ্ধে পেগু, ধন ডলে, পাৰ্মা পেগু আদি কিছুমান মিছিং ধৰ্মান্তৰিত লোকৰ সৈতে মাজুলীৰ বৰপোমুৱা গাঁৱত খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিছিল । মাজুলীত মিছনেৰী স্কুল স্থাপনৰ লগে লগে ধৰ্মপ্ৰচাৰে এক নতুন গতি লাভ কৰিছিল। মিছনেৰীসকলে ১৯৮৭ চনত মাজুলীৰ জেংৰাইমুখত ছেইণ্ট পল স্কুল স্থাপন কৰে। স্থানীয় মিছিংসকলে এই ধৰণৰ বিদ্যালয় প্ৰথমবাৰলৈ দেখিছিল। ইয়াৰ নেতৃত্বত আছিল ফাডাৰ জোচ ভাৰ্গিজ। এই বিদ্যালয়খন প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ ফলত ইংৰাজী শিক্ষাৰ লগতে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সৈতেও মানুহবোৰ পৰিচিত হৈ পৰিছিল। মন কৰিবলগীয়া কথাটো হ’ল এই মিছনেৰী সকলে তেওঁলোকৰ ‘দাতব্য’ কামৰ জৰিয়তে জনসাধাৰণক প্ৰভাৱিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ধৰ্মান্তৰকৰণৰ বাবে মিছনেৰী সকলে দ্বীপটোৰ অৰ্থনৈতিকভাৱে দুৰ্বল মানুহ বোৰক লক্ষ্য কৰি লৈছিল। জনজাতীয় লোকসকলে নিজৰ ধৰ্মীয় বিশ্বাস আৰু আচাৰ- ব্যৱহাৰৰ প্ৰতি উদাসীন দৃষ্টিভংগী লৈছিল বাবেই হয়তো মিছনেৰী সকলে তেওঁ লোকক সহজ লক্ষ্য কৰি‌ লৈছিল । কিন্তু এই কথাটো আওকাণ কৰিব নোৱাৰি যে মিছিং জনগোষ্ঠী বোৰত কম বেছি পৰিমাণে হ’লেও বৈষ্ণৱীয় প্ৰভাৱ পৰিছিল । খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতি জনসাধাৰণৰ প্ৰভাৱ বৃদ্ধি পোৱাৰ আন এটা কাৰণ হ’ল ইয়াৰ আচাৰ- অনুষ্ঠানৰ সৰলতা আৰু কম খৰচী স্বৰূপ। ধৰ্মৰ নামত অহৰহ ৰীতি-নীতি, গধুৰ ব্যয় আৰু সামাজিক বৈষম্যত ভাগৰি পৰাৰ বাবে আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সৰলতাই প্ৰায়বোৰ মিছিং লোকক প্ৰভাৱিত কৰিছিল।
মাজুলীত মিছিং সম্প্ৰদায়ৰ কিছু লোকে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বৃদ্ধি হোৱাৰ কিছুমান কাৰক হ’ল-
১) মিছিং লোকক সকলৰ প্ৰায় ভাগেই দুখীয়া।তেওঁ লোকৰ মুখ্য বৃত্তি হ’ল‌ খেতি-বাতি। তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ অৰ্থনীতি কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। দ্বীপটো এসময়ত ধান, আলু, সৰিয়হ, ক’লা মাহজাতীয় শস্য, চুপাৰি, পাট আদিৰ দৰে শস্যৰ উৎপাদনৰ বাবে অতি চহকী আৰু সমৃদ্ধিশালী ঠাই আছিল। মাছ, গাখীৰ আদি সহজে উপলব্ধ আছিল।গতিকে জনসাধাৰণে স্বাৱলম্বী হৈ জীয়াই আছিল । কিন্তু যোৱা কেইটামান দশকত শক্তিশালী ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বিধ্বংসী ৰূপ, নিৰন্তৰ বানপানীৰ আৰু প্ৰচণ্ড খহনীয়াৰ বাবে অৰ্থনীতি ধ্বংস হৈ পৰিছে যাৰ ফলত‌ মাজুলীৰ জনসাধাৰণৰ জীৱিকাৰ ওপৰত ব্যাপক প্ৰভাৱ পৰিছে। ফলত যিসকল লোকৰ মাটি আছে তেওঁলোকে বছৰত দুবাৰ বা তিনিবাৰকৈ খেতি কৰিলেও তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিব নোৱাৰে । আনহাতে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ খহনীয়াৰ ফলত ভূমিহীন খেতিয়ক সকল‌ দৈনন্দিন শ্ৰমিক হৈ জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল আৰু এই দৰিদ্ৰ পৰিস্থিতিকে মিছনেৰী সকলে নিজৰ সুবিধাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু কৰি আহিছে ।এই দৰিদ্ৰ লোক সকলক মিছনেৰী সকলে বিনামূলীয়াকৈ স্বাস্থ্য আৰু পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা সম্পৰ্কীয় খাদ্য সামগ্ৰী, কাপোৰ-কানি, শিক্ষা আৰু সুবিধাসমূহ যোগান ধৰাৰ ওপৰিও বিনামূলীয়াকৈ বীজ বিতৰণ, হেণ্ড কাৰ্ট, গৰু, গাহৰি আদি বিতৰণ কৰিছিল ।অসম চৰকাৰৰ মাজুলীৰ চক্ৰ কাৰ্যালয়ৰ ৰেকৰ্ড আৰু এখন আগশাৰীৰ অসমীয়া দৈনিক কাকতৰ হিচাপ অনুসৰি দ্বীপটোৱে ১৯৭২ খ্ৰীষ্টাব্দৰ পৰা ২,৭২,১৮৩ বিঘা মাটি হেৰুৱাইছে। ইয়াৰ উপৰিও প্ৰকাশ পাইছে যে পৰৱৰ্তী বছৰবোৰত মুঠ ১০,৩১৪টা পৰিয়াল গৃহহীন আৰু ভূমিহীন হৈ পৰিছে।
২)ধৰ্মান্তৰকৰণৰ বাবে দায়ী আন এটা কাৰক হ’ল মিছিংসকলৰ প্ৰতি হিন্দুসকলৰ উদাসীন মনোভাৱ। যদিও মিছিং সকলে বহু আগতেই বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিছিল, সত্ৰ বিলাকে এই সম্প্ৰদায়টোক নিজৰ মাজলৈ আদৰি আনিবলৈ ব্যৰ্থ হৈছিল। সত্ৰীয়া সমাজে মিছিং সকলক প্ৰদান কৰা নিম্ন সামাজিক মৰ্যাদা ইয়াৰ বাবে বহু পৰিমাণে দায়ী । এই সত্ৰসমূহৰ ধৰ্মীয় মুৰব্বীসকলে জনগোষ্ঠীটোৰ ধৰ্মীয় দিশবোৰত বিশেষ গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা নাছিল।সত্ৰাধিকাৰ সকলে মিছিং ভক্ত সকলক ধৰ্মীয়‌ বিশ্বাসৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰ্মৰ গোপন কথাবোৰ বুজাই দিয়াতকৈ কেৱল ধৰ্মীয় কৰ সংগ্ৰহ কৰাতহে সন্তুষ্ট হৈ থাকিছিল। আনকি মূলসুঁতিৰ অসমীয়া সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলেও দ্বীপটোৰ জনজাতি ভাই‌সকলক যথাযথ মৰ্যাদা আৰু গ্ৰহণযোগ্যতা প্ৰদান কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল। শংকৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱৰ শিক্ষাৰ পৰা বিচ্যুত হৈ বৈষ্ণৱসকলৰ এক বৃহৎ অংশই এই সকল‌ লোকক উপযুক্ত সন্মান দিবলৈ অনিচ্ছা প্ৰকাশ কৰি আহিছে। উদাহৰণ স্বৰূপে মিছিং সকলে আগবঢ়োৱা খাদ্য গ্ৰহণ নকৰা, এজন মিছিং লোক প্ৰৱেশ কৰাৰ পিছত ঘৰত পানী চতিয়াই বিশুদ্ধ কৰা , মিছিংৰ ছাঁ চাউলৰ পৰিলে চাউল পেলাই দিয়া আদি ।ইয়াৰ ফলত ‘মিছিং- মিপাক’ (মিপাক শব্দটো মিছিংসকলে অমিছিং সকলক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে) ধাৰণাটোৰ প্ৰসাৰ ঘটিছে যিয়ে মিছিং আৰু অমিছিং সকলৰ মাজত দুৰত্ব বৃদ্ধি কৰি আহিছে । ১৯৮৬ চনত পদ্ম পেগুৱে খ্ৰীষ্টানলৈ ধৰ্মান্তৰিত হৈ কৈছিল, “সত্ৰৰ দ্বাৰা মিছিং সকলৰ‌ প্ৰতি কৰা বৈষম্যৰ বাবে মোক খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল।ধৰ্মান্তৰকৰণৰ কাৰণ হিচাপে সত্ৰাধিকাৰ সকলৰ তুচ্ছ দৃষ্টিভংগীৰ বাবেই মিছিং সকলে বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ পৰা আঁতৰি গৈছে‌। এই পৰিস্থিতিক মিছনেৰী সকলে নিজৰ সুবিধাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছে।
৩)মিছিংসকলৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ আন এটা দিশ হল মিছিংসকল ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰত অতি উদাসীন। ধৰ্মৰ নামত কোনো কঠোৰ ৰীতি-নীতি বা বলিদান পালন নকৰে। আনকি পৰম্পৰাগত পদ্ধতিতো তেওঁলোকে মূল ৰীতি- নীতিতকৈ ভোজ-ভাত খোৱাৰ প্ৰতি অধিক আগ্ৰহী যেন লাগে।ফলত যুৱক-যুৱতীসকলে ধৰ্মৰ লগত জড়িত প্ৰকৃত ভক্তি শিকিবলৈ ব্যৰ্থ হয়।‌ইয়াৰ ফলত পিতৃ-মাতৃৰ অজ্ঞাতে অধিকাংশ যুৱকে ধৰ্মান্তৰিত হৈছে যাৰ ফলত মিছনেৰীসকলৰ কাম সহজ হৈ পৰিছে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ ‘দাতব্য’ কৰ্মৰ জৰিয়তে জনসাধাৰণক আপ্লুত কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰিছে। মিছনেৰী সকলে অশিক্ষিত মিছিং যুৱকসকলক প্ৰায়ে কেৰেলা, হায়দৰাবাদ আদি ঠাইলৈ পঠিয়াই কিছুমান বৃত্তিমূলক পাঠ্যক্ৰম গ্ৰহণ কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিয়ে । নতুন ঠাই ভ্ৰমণৰ সম্ভাৱনাত মিছিং যুৱক সকল অতিশয় উৎসাহিত হয় আৰু সেই কাৰণে এই সকল যুৱকে মিছনেৰীসকলৰ নিৰ্দেশনা মানি চলে।
৪) মিছনেৰীসকলে দুৰ্যোগৰ সময়ত আৰু প্ৰয়োজনৰ সময়ত জনসাধাৰণক, বিশেষকৈ দৰিদ্ৰ লোকসকলক সহায় কৰাৰ বাবে বিভিন্ন আঁচনি আৰম্ভ কৰিছিল। দুখৰ সময়ত ৰোগী আৰু দুখীয়াসকলৰ প্ৰতি সহানুভূতিশীল মনোভাৱেৰে শিক্ষা আৰু যত্নৰ জৰিয়তে পশ্চিমীয়া মিছনেৰীসকলে এই সম্পৰ্কত ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি আহিছে। তেওঁলোকে প্ৰয়োগ কৰা উপায়সমূহ হ’ল সমাজসেৱা, শিক্ষা, চিকিৎসা সাহায্য, আৰ্থিক সাহায্য ইত্যাদি।এনেদৰে দুৰ্যোগৰ সময়ত অৰ্থনৈতিকভাৱে দুৰ্বল শ্ৰেণীৰ বাবে ঘৰ সাজি, সময়ত ধান, দালি, নাও, মহৰ জাল, হাল বোৱা সামগ্ৰী, বীজ ইত্যাদি সাহায্য সামগ্ৰী বিতৰণ কৰি আহিছে। উদাহৰণস্বৰূপে বিলিভাৰচ গীৰ্জাই ‘আশাৰ দলং‘;'(Bridge of Hope)’ নামৰ এখন আঁচনি আৰম্ভ কৰিছে যি আঁচনিৰ অধীনত মাজুলীৰ বিভিন্ন বিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক বাছনি কৰি সেই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে জীৱনত কিছু সুবিধা লাভ কৰাৰ অধিকাৰী প্ৰদান কৰা হয়। যেনে, তেওঁলোকক ইউনিফৰ্ম, স্কুলৰ মাচুল, খাদ্য, চাবোন, চাৰ্ফ, চুৱেটাৰ আদিৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। এই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক বিদেশীয়ে মিছনেৰী সকলে ব্যক্তিগতভাৱে বা তেওঁলোকৰ নিজৰ সন্তান হিচাপে চোৱাচিতা কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া হয় ব্যক্তিগতভাৱে বিত্তীয় সাহায্য প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ‌ এনে আঁচনি‌ আছে যাৰ দ্বাৰা শিশুসকলক তেওঁলোকৰ শিক্ষাৰ বাবে আৰ্থিক সাহায্য বহন কৰি আহিছে।আনকি দৰিদ্ৰ যুৱক- যুৱতীসকলক কিছুমান বৃত্তিমূলক পাঠ্যক্ৰম গ্ৰহণ কৰিবলৈ চহৰ-নগৰলৈ পঠিয়াবলৈ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হয়‌ । মিছনেৰী সকলে ব্যক্তিগতভাৱে দুখীয়া শিশুসকলক উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে পৃষ্ঠপোষকতা কৰাৰ কেইবাটাও দৃষ্টান্ত আছে। তামিল পেগু, বিজু পেগু আৰু জয় ডলীৰ দৰে খ্ৰীষ্টান ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ কথা উল্লেখ এই ক্ষেত্ৰত উল্লেখ কৰিব পাৰি ,যিসকলক কেৱল মাত্ৰ দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ লোক হোৱাৰ বাবে পঢ়া-শুনাৰ বাবে মিছনেৰী সকলে আৰ্থিক সাহায্য প্ৰদান কৰিছিল আৰু ইয়াৰ ফলত ১৯ শতিকাৰ শেষৰ দশক আৰু ২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে মাজুলীত ব্যাপকভাৱে ধৰ্মান্তৰকৰণ হৈছে। মিছিংসকলক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মলৈ ৰূপান্তৰিত কৰাত বিলিভাৰচ গীৰ্জা আৰু বেপ্টিষ্ট মিছনেৰীয়ে আক্ৰমণাত্মক ভূমিকা পালন কৰি‌ আহিছে। এতিয়ালৈকে প্ৰচাৰকলৈ পৰিণত হোৱা বেছিভাগ মিছিং ধৰ্মান্তৰিত লোকৰ শিক্ষা কম বা একেবাৰেই নাই যদিও সহজে ধনৰ উপলব্ধতাৰ বাবে এই ক্ষেত্ৰখনৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছে। দ্বীপটোৰ কিছুমান বিখ্যাত প্ৰচাৰক মূলতঃ জেংৰাইমুখৰ। ইয়াৰে অধিকাংশই মেট্ৰিক পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণই হোৱা নাই। ইয়াৰে অতি কম সংখ্যকেহে গ্ৰেজুৱেচন লাভ কৰিছে। শেহতীয়া বৰ্ষত তেওঁলোকৰ অধিকাংশই আৰ্থিক অপব্যৱস্থাৰ বাবে ব্যক্তিগত সংঘাতত লিপ্ত হৈছে যাৰ ফলত কিছুমানে আনকি নিজৰ ঘৰতে গীৰ্জাও নিৰ্মাণ কৰিছে। বৰদিন তেওঁলোকৰ এটা মাত্ৰ ডাঙৰ অনুষ্ঠান । বিশ্বাসৰ সৰলতাই প্ৰায়বোৰ মিছিংক প্ৰভাৱিত কৰিছে কাৰণ তেওঁলোক ধৰ্মৰ নামত নিয়মীয়া ৰীতি-নীতি, গধুৰ ব্যয়, সামাজিক বৈষম্য আদিত ভাগৰি পৰিছিল। কিন্তু কথাটো হ’ল যে মিছিংসকলৰ ধৰ্মান্তৰিত শ্ৰেণীসমূহৰ এই মানসিকতা তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত বিশ্বাস আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ লগতে বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ গভীৰ জ্ঞানৰ অভাৱৰ বাবেই হৈছে ফলত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতি ধৰ্মান্তৰকৰণ দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি পাইছে।
উজনিৰ মাজুলী ব্লকত বৰ্তমান ২৩টা গীৰ্জা আছে।ইয়াৰে প্ৰথমটো গীৰ্জা ১৯৮৯ চনত স্থাপন কৰা হৈছিল।১৯৯৭ চনৰ পৰা দ্বীপটোত আৰম্ভ হোৱা বিলিভাৰচ গীৰ্জাই অধিক দ্ৰুতগতিত প্ৰসাৰণ কৰিছে। মাজুলীৰ বিলিভাৰচ গীৰ্জাৰ জিলা তত্বাৱধায়ক গৰাকীয়ে প্ৰকাশ কৰে যে তেওঁ লোকৰ অধীনত ২০টা গীৰ্জা আছে আৰু প্ৰায় ৪৫০০ৰো অধিক ধৰ্মান্তৰিত লোক আছে। জেংৰাইমুখ বাহিৰেও তেওঁলোকৰ গীৰ্জাসমূহ মহৰিচুক, নাংগোনচুক,চেৰপাইখোৱা , গেজেৰা আদিত অৱস্থিত।তেওঁলোকৰ ৪০০ৰো অধিক মিছিং পেষ্টৰ আছে আৰু প্ৰতি বছৰে ১০০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক দুবছৰৰ বাবে পেষ্টৰ হিচাপে প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। তেওঁলোকে সামূহিক উন্নয়ন, গাহৰিৰ পোৱালি বিতৰণ, কম্বল, টিনপাত, নাও আদি কল্যাণকামী আঁচনি গ্ৰহণ কৰাৰ লগতে বানপানীত বিধ্বস্ত হোৱা পৰিয়ালসমূহৰ বাবেও গৃহ নিৰ্মাণ কৰিছে। তেওঁলোকে দাবী কৰে যে এই পৰিয়ালসমূহৰ কোনো এটাকে ধৰ্মান্তৰকৰণৰ দিশত হেঁচা বা প্ৰভাৱিত কৰা হোৱা নাছিল । জনসাধাৰণে যদি স্বেচ্ছাই ধৰ্মান্তৰিত হয় তেন্তে তেওঁলোকে মুকলি হৃদয়েৰে সেইসকলক আকোৱালি লৈছিল। বিলিভাৰচ গীৰ্জাই ২০০৭ চনত আইলেণ্ড স্কুল নামৰ এখন ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয়ও মাজুলীত স্থাপন কৰিছে।এই বিলিভাৰচ গীৰ্জাৰ আঞ্চলিক মুৰব্বী ধেমাজিত থকাৰ বিপৰীতে ইয়াৰ মূল ঘাটি কেৰেলাত য’ত অধিকাংশ পেষ্টৰক প্ৰশিক্ষণৰ বাবে পঠিওৱা হয়।জেংৰাইমুখত বেপ্টিষ্ট গুড নিউজ চেণ্টাৰ স্থাপন কৰি বেপ্টিষ্টসকলে প্ৰথমবাৰৰ বাবে দ্বীপটোত আনুষ্ঠানিকভাৱে নিজৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল। নাগালেণ্ডত থকা মুখ্য কাৰ্যালয়ৰ সৈতে বেপ্টিষ্ট ধৰ্মই কাম কৰি আহিছে। দ্বীপটোত তেওঁলোকৰ ৬টা গীৰ্জা আছে। এই মিছনেৰী সকলে মিছিং সকলৰ বাবে কেইবাখনো উন্নয়নমূলক আঁচনি আৰম্ভ কৰি ৰাইজৰ হৃদয় জয় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।আনফালে কেথলিক সকলৰ জেংৰাইমুখ, কেকুৰি, লাথিবৰচুক আদিত গীৰ্জা আছে।তেওঁলোকৰ কল্যাণমূলক আঁচনিৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে কণমানি ছোৱালীক নাৰ্ছ হিচাপে শিক্ষিত কৰিছে, দুখীয়া আৰু মেধাৱী ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে বিত্তীয় সাহায্য প্ৰদান কৰিছে, গৰু, বীজ আদি বিতৰণ কৰিছে।
খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতি ধৰ্মান্তৰকৰণৰ ফলত মিছিং সমাজৰ সামাজিক-সাংস্কৃতিক আৰু অৰ্থনৈতিক গাঁথনিৰ পৰিৱৰ্তন ঘটিল। কেৱল হিন্দু ধর্মৰ প্রভাৱত যেতিয়া জনগোষ্ঠীটো আছিল তেতিয়া তেওঁলোকৰ সামাজিক জীৱনত বিশেষ পাৰ্থক্য নাছিল ৷ কাৰণ হিন্দু ধৰ্মৰ প্ৰভাৱৰ পিছতো তেওঁলোকে পৰম্পৰাগত আৰু হিন্দু ধৰ্মৰ বিশ্বাস আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰ একেলগে পালন কৰিছিল। কিন্তু খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম লৈ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ ফলত জনসাধাৰণক পৰম্পৰাগত ধৰ্মৰ সৈতে মিহলি হোৱাৰ কোনো সুযোগ প্ৰদান কৰা নাছিল। সেয়েহে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মান্তৰিত লোকসকলে নিজৰ পৰম্পৰাগত বিশ্বাস আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰ ত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছে।
অখ্ৰীষ্টানসকলে নিজৰ সন্তানৰ শিক্ষাৰ বাবে গোটেই জীৱন সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হয় বা ৰাজনৈতিক নেতাৰ পিছত দৌৰিবলগীয়া হয় শেহতীয়া বছৰবোৰত মিছনেৰীসকলে নিজৰ ধৰ্মক জনপ্ৰিয় কৰাৰ বাবে স্থানীয় সংস্কৃতি আৰু স্থানীয় ভাষাৰ সূচনা কৰিছে। যেনে, মিছিং ভাষাত প্ৰাৰ্থনা গীত গোৱা হয়, বাইবেল অসমীয়া ভাষাত লিখা হয় আনকি দ্বীপটোৰ খ্ৰীষ্টান সমাজে ‘আলি আই লিগাং’উদযাপন কৰে। আনকি যেতিয়া এটা পৰিয়ালত কোনোবা গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ হয় বা যেতিয়া এটা পৰিয়ালত বিশেষ অনুষ্ঠান থাকে তেতিয়াও খ্ৰীষ্টান হওক বা অখ্ৰীষ্টান হওক তেওঁলোকে সংশ্লিষ্ট পৰিয়ালটোৰ মংগলৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ নামত প্ৰাৰ্থনা কৰে।
মাজুলীৰ‌ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰভাৱ এটা বাস্তৱ। ই সামগ্ৰিকভাৱে সমাজখনৰ ওপৰত কেনেধৰণৰ প্ৰভাৱ পেলায় সেয়া সময়েহে কব।